Ο Χάρης Λυμπερόπουλος είναι μεγάλη ιστορία για τον Πανιώνιο, του οποίου υπήρξε ποδοσφαιριστής (1941-46) τα δύσκολα κατοχικά και μετακατοχικά χρόνια, αθλητής στίβου – πρωταθλητής Ελλάδας στα αγωνίσματα του πεντάθλου και του άλματος εις μήκος – αλλά και «δάσκαλος» της αθλητικής δημοσιογραφίας που άλλαξε το σκηνικό του χώρου στα χρόνια του με το δυναμισμό και το ταλέντο που τον διέκρινε με ότι καταπιάστηκε γενικότερα.
Εξίσου αξιοσημείωτη είναι και η πρόοδος της κόρης του Κατερίνας, η οποία είναι από τις πλέον αγαπητές προσωπικότητες στον δημοσιογραφικό χώρο.
Φωτο: Χάρης Ακριβιάδης
«Δάσκαλος ζωής με μποέμικη νοοτροπία ζωής που είχε περάσει σε πολλούς από εμάς. Ο Χάρης Λυμπερόπουλος στήριζε όσους δούλευαν μαζί του. Είχε την ικανότητα να μιλήσει και να συναντήσει οποιονδήποτε παράγοντα της εποχής, όπως ο Γουλανδρής, ο Μπάρλος, ο Μαντζαβελάκης», είπε ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Χρήστος Σωτηρακόπουλος που συντόνισε την παρουσίαση της έκδοσης.
Την εκδήλωση παρακολούθησαν κορυφαίοι παίκτες του Πανιωνίου από το ένδοξο παρελθόν του, όπως οι Γιώργος Σκρέκης, Γιώργος Δέδες, Αλέκος Θεοφιλόπουλος, Χρήστος Εμβολιάδης, Γιάννης Βλάχος, ο προπονητής και πρώην πρόεδρος του ερασιτέχνη Άρης Μισαηλίδης, ο πρόεδρος των Παλαιμάχων της ομάδας Δημήτρης Χριστοδούλου, ο ένθερμος Πανιώνιος και νεοεκλεγής δήμαρχος Νέας Σμύρνης Γιώργος Κουτελάκης και ο Νόνι Λίμα.
Ο Νόνι ξαφνικά στην διάρκεια της εκδήλωσης άρχισε να βήχει παρατεταμένα και ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος έκανε μια σπάνια κίνηση ευαισθησίας και ανθρωπιάς όταν έφυγε από το πάνελ και έσπευσε να του προσφέρει ένα ποτήρι νερό! 
Φωτο: Χάρης Ακριβιάδης
Ο Χάρης Λυμπερόπουλος έστρεψε τα βλέμματα επάνω του όταν στις 19 Δεκεμβρίου 1943 στον καθοριστικό αγώνα Πανιωνίου – Ολυμπιακού πέτυχε τρία γκολ και πανηγύρισε μια μεγάλη νίκη του Πανιωνίου έναντι σε ένα μεγάλο αντίπαλο. Ήταν η πρώτη φορά που πετύχαινε ένας ποδοσφαιριστής χατ-τρικ εναντίον του Ολυμπιακού. Οι συμπαίκτες του τότε ήταν μεταξύ άλλων οι Τσολιάς, Στάικος, Κερδεμελίδης, Ζαρκάδης, Γιαννακάκος, Μπιστούρας, Λέκκας, Μαρουλίδης.
Ο μεγαλοπαράγοντας της εποχής Μαρόπουλος τότε πλεύρισε τον πρόεδρο του Πανιωνίου Γιώργο Ρουσσόπουλο ζητώντας του να τον αφήσει να πάρει μεταγραφή στην ΑΕΚ. «Είναι ο καλύτερός μας αθλητής στίβου και παίζει έξω δεξιά στην ποδοσφαιρική ομάδα», ήταν η απάντηση. «Είναι αθλητής στίβου; Τόσο το καλύτερο!»…
Ο Χ. Λυμπερόπουλος συνέχισε να παίζει στην ποδοσφαιρική ομάδα του Πανιώνιου ως το 1946 και παράλληλα ήταν αθλητής στίβου του συλλόγου και μέλος της εθνική ομάδας στίβου. Επίσης ήταν βραβευμένος οδηγός αγώνων στο Ράλλυ Ακρόπολις.
Χρ. Σωτηρακόπουλος, Κ.Λυμπεροπούλου
«Γεννήθηκε σε μια ιστορική στιγμή στις 11 Φεβρουαρίου 1922. Γέννημα θρέμμα Πλακιώτης, ενορία Αγίας Αικατερίνης. Ήταν έξι μηνών όταν άρχισε η εισροή προσφύγων στην Ελλάδα λόγω της Μικροασιατικής Καταστροφής. Η ιστορική μου έρευνα για την έκδοση αυτή είναι βασισμένη στο βιβλίο του Θοδωρή Μπελίτσιου: Πανιώνιος. 125 χρόνια προσφοράς στον Ελληνικό Αθλητισμό και στις πολύ σπουδαίες αναρτήσεις στο Διαδίκτυο του θεματοφύλακα της ιστορίας του Πανιωνίου, Παναγιώτη. Οι δομές που είχαν συγκροτήσει οι Μικρασιάτες Ελληνες παύουν να υπάρχουν. Στη λαίλαπα της καταστροφής της Σμύρνης χάνονται 23 αθλητές του Πανιωνίου ενώ οι υπόλοιποι διασκορπίζονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα προσπαθώντας να σωθούν και να σώσουν τις οικογένειές τους. Ο Δημητρός Δάλλας ανέλαβε την αναδημιουργία του Πανιωνίου στην Αθήνα. Η έδρα του μεταφέρθηκε από την Σμύρνη στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Το 1940 ο σύλλογος μετακόμισε στη φυσική του έδρα το Στάδιο Νέας Σμύρνης. Ο Ρουσσόπουλος διέκρινε το ταλέντο του πατέρα μου στην νεανική ομάδα που σχημάτιζε. Ξεχώρισε τον Χάρη Λυμπερόπουλο στη θέση του έξω δεξιά…».
Έτσι άρχισε η ιστορία της προσωπικότητας αυτής του ελληνικού αθλητισμού και μετέπειτα της αθλητικής δημοσιογραφίας, όπως την περιέγραψε η συγγραφέας Κατερίνα Λυμπεροπούλου. 
Γιώργος Δέδες, Χρήστος Σωτηρακόπουλος, Θοδωρής Κοτσώνης (πίσω), Αλέκος Θεοφιλόπουλος, Γιώργος Σκρέκης
«Οι πρώτοι Μικρασιάτες πρόσφυγες ήλθαν στην Αθήνα τη χρονιά που γεννήθηκα, το 1922», λέει ο πατέρας μου στο βιβλίο του.
«Θυμάμαι όταν ήμουν πέντε έξι ετών ζούσαν ακόμη σε τσαντίρια στις γειτονιές των Αθηνών. Αργότερα το κράτος τούς στέγασε σε κατοικίες που οικοδόμησε στην Καισαριανή, στον Πειραιά και σε άλλα σημεία της Αττικής. Η Νέα Σμύρνη, ο ωραίος αυτός δήμος, έγινε για τους Σμυρνιούς. Στη λεωφόρο Συγγρού, στο ύψος του Intercontinental, που δεν υπήρχε βέβαια τότε, είχαν δημιουργηθεί για τους πρόσφυγες παραπήγματα – τα «Αρμένικα», όπως τα λέγαμε.
Μερικοί ανόητοι Αθηναίοι τούς αποκαλούσαν «τουρκόσπορους». Άλλοι τους φιλοξενούσαν στα σπίτια τους. Στα παραπήγματα, όμως, δεν πηγαίναμε ποτέ. Ομολογώ πως αυτή η αντιμετώπιση ήταν δυσάρεστη και αρκετά ρατσιστική. Εγώ υπέφερα. Όταν μεγάλωσα κι έγινα αθλητής, είχα δίπλα μου Μικρασιάτες συνομηλίκους μου αθλητές με σπουδαίες επιδόσεις, όπως ο πρωταθλητής στο τριπλούν, συναθλητής μου στον Εθνικό και μετέπειτα σύζυγος της Άννας Συνοδινού, Γιώργος Μαρινάκης. Από τον προσφυγικό κόσμο προέκυψε κι η Ολυμπιονίκης μας Βούλα Πατουλίδου. Η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στους πρόσφυγες».
Το αθλητικό τμήμα της «Απογευματινής» με τον Χάρη Λυμπερόπουλο στο κέντρο
Ο αθλητικογράφος Χ. Λυμπερόπουλος
«Ο Χάρης Λυμπεροπουλος άλλαξε τη μορφή του αθλητικού Τύπου στην Ελλάδα… υπήρξε χαρισματικός και διορατικός και επέβαλε το τετρασέλιδο στις πολιτικές εφημερίδες, με πρωτοπόρο την ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ το 1969, σε μια εποχή που τα αθλητικά ήταν μονόστηλο σε κάποια σελίδα… άντε δυο μονόστηλα τις Δευτέρες…με τους αθλητικούς συντάκτες περιθωριοποιημένους…
Τον είχα διευθυντή μου για έξι χρόνια και δίπλα του, συνειδητοποίησα πως δε χρειάζεται να γράφεις πολλά για να τα πεις όλα…. Στην παρουσίαση του βιβλίου μου «της Κυριακής τα είδωλα» του 2012, όταν ο Χάρης ήταν 90 ετών αλλά ούτε καν που του φαινόταν…Ήταν εκεί ο Ίαν Ρας της Λίβερπουλ και τον ρώτησε τι ηλικία τον κάνει και μου είπε 75 !
Ο ποδοσφαιριστής του Πανιωνίου έγινε ο πρώτος παίκτης που σκόραρε χατ τρικ εναντίον του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα σε μια νίκη των «κυανέρυθρων» με 3-2… αλλά ήταν και Πρωταθλητής Ελλάδας στο μήκος και στο δέκαθλο, και σε αγώνες αυτοκινήτου! Ήταν ένας πραγματικός σπόρτσμαν που έχοντας σπουδάσει δημοσιογραφία στο εξωτερικό γύρισε και έφερε άλλη πνοή στον χώρο… Ιδρυτικό μέλος του πανελληνίου συνδέσμου αθλητικού τύπου, κοσμοπολίτης άνθρωπος και μεγάλη καρδιά. Είχε μια καταπληκτική σύζυγο και δύο καταπληκτικά παιδιά. Με είχε καλέσει στο σπίτι του, στη Βασιλίσσης Σοφίας, να δω μια αγγλική εκπομπή να του πω αν μπορούσε να τη φέρει στην Ελλάδα..», ανέφερε ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος πλέκοντας το εγκώμιο του Χάρης Λυμπερόπουλου. 
H αθλητικογράφος Γκρέτα Λυμπεροπούλου, αδερφή της συγγραφέως (Φωτο: Γ. Αλεξίου)
Στο βιβλίο αυτό ο Χάρης Λυμπερόπουλος συνομιλώντας με την κόρη του Κατερίνα, καταθέτει μεταξύ άλλων μαρτυριών τις αναμνήσεις του για κορυφαίες προσωπικότητες του παγκόσμιου αθλητικού στερεώματος, που έγιναν εθνικά σύμβολα των χωρών τους. Από τον Τσεχοσλοβάκο υπεραθλητή, δρομέα μεγάλων αποστάσεων, Εμίλ Ζάτοπεκ, που τον συνάντησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι το 1952, ως τους Μαύρους Πάνθηρες Τόμμι Σμιθ και Τζον Κάρλος, που τους είδε να υψώνουν τις γροθιές τους υπέρ των δικαιωμάτων των Αφροαμερικανών στο βάθρο της Πόλης του Μεξικού το ταραγμένο 1968, σε μια από τις συγκλονιστικότερες στιγμές των σύγχρονων.
Επίσης, μαρτυρίες για μεγάλες προσωπικότητες. Από τον ειρηνιστή Γρηγόρη Λαμπράκη –που έσωσε τον Λυμπερόπουλο από βέβαιη εξορία κι ίσως θάνατο στα χρόνια του Εμφυλίου– έως τον στρατάρχη Τίτο –ο οποίος στην ψυχροπολεμική περίοδο παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στον νεαρό τότε συντάκτη της Αθηναϊκής– αλλά και τον Νάσο Μπότση, θρυλικό εκδότη της Απογευματινής, με τον οποίο έφεραν επανάσταση στον ελληνικό Τύπο παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ένθετο αθλητικό τετρασέλιδο σε πολιτική εφημερίδα.Μνήμες και μαρτυρίες που τεκμηριώνονται από σπάνια φωτογραφικά ντοκουμέντα.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν επίσης οι αθλητικοί δημοσιογράφοι Γιάννης Θεοδωρακόπουλος, Θοδωρής Κοτσώνης και φυσικά η Γκρέτα Λυμπεροπούλου, η αδερφή της Κατερίνας και άλλοι.
