Λίγους μήνες μετά τις sold out βραδιές, η Μιρέλα Πάχου και ο Αδάμ Τσαρούχης συναντιούνται ξανά στη σκηνή του Half Note Jazz Club και παρουσιάζουν ένα ανανεωμένο πρόγραμμα, εμπλουτισμένο με ακόμα περισσότερα κομμάτια από την ανεξάντλητη δεξαμενή της κινηματογραφικής μουσικής. «Κινηματογραφικά Ντουέτα- Μέρος Δεύτερο» Παρασκευή 22 και Σάββατο 23 Μαρτίου.
To CultureNow μίλησε και με τους δύο, λίγο πριν ανέβουν για μια ακόμα φορά στη σκηνή του Half Note Jazz Club.
***
– Έχετε κάνει μια σειρά κοινών εμφανίσεων, ενώ έχετε κυκλοφορήσει και τα ντουέτα «Τα Πρώτα Χριστούγεννα Μαζί Σου», «Αναμνήσεις». Τι θα λέγατε πως απολαμβάνετε στη συνεργασία σας;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αδάμ Τσαρούχης: Μου αρέσει πολύ να συνεργάζομαι με την Μιρέλα. Ήμαστε πολύ καλόι φίλοι και υπάρχει μεγάλη αγάπη. Έχουμε πολλές ιδεές για διάφορα πράγματα. Εύχομαι να κάνουμε και άλλα ντουέτα και εμφανίσεις.
Μιρέλα Πάχου: Απολαμβάνω το ταλέντο του, την ικανότητά του να ελίσσεται με μεγάλη άνεση σε διαφορετικά μουσικά είδη και επιπλέον την οργανωτικότητά του. Από την άλλη μεριά, επειδή κάνουμε πολύ καλή παρέα και πέραν της σκηνής (και να πω εδώ ότι με τον Αδάμ ένιωσα οικεία ήδη από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας), θα ήθελα να σταθώ στον φίλο Αδάμ. Που είναι αυθεντικός, ειλικρινής και ξέρει να ακούει με απίστευτη υπομονή τον συνομιλητή του!
-Στο Half Note πρόκειται να παρουσιάσετε το δεύτερο μέρος της επιτυχημένης συναυλίας «Κινηματογραφικά Ντουέτα». Θα λέγατε πως έχει επηρεαστεί το πώς βλέπετε ταινίες; Δηλαδή, μέσα από αυτό το πρότζεκ η θέαση ενός φιλμ γίνεται πλέον με πιο «μουσικοκεντρικό» πρίσμα;
Α.ΤΣ.: Αγαπώ να βλέπω ταινίες και να ακούω μουσικές από Soundtrack . Θα ήθελα πάρα πολύ να τραγουδήσω και να πάρω μέρος σε κάποια ταινία.
Έχει υπάρξει ταινία που να έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για κάποιο δικό σας κομμάτι;
Μ.Π.: Δεν μπορώ να απομονώσω κάποια συγκεκριμένη ταινία. Θα πω όμως την «Αλίκη», ένα τραγούδι που περιλαμβάνεται στον πρώτο μου προσωπικό δίσκο, σε στίχους και μουσική δική μου, που είχε ως αφορμή την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» του Λούις Κάρολ.
-Πώς θα περιγράφατε το πρόγραμμα που πρόκειται να παρουσιάσετε στο Half Note Jazz Club; Τα κομμάτια είναι από τη φιλμογραφία μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου; Ανήκουν στο ίδιο στυλ;
Μ.Π.: Κοινός παρονομαστής της παράστασης είναι τραγούδια του Ελληνικού Κινηματογράφου που αγαπήθηκαν, έγιναν επιτυχίες, άντεξαν στο χρόνο, και που όλοι νομίζω αγαπάμε ανεξάρτητα από τις μουσικές μας προτιμήσεις. Τα τραγούδια αυτά ανήκουν σε μία μεγάλη γκάμα μουσικών ειδών (ελαφρολαϊκά, swing, μπαλάντες, νεοκυματικά) και υπογράφουν κορυφαίοι συνθέτες (Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Ξαρχάκος, Μίμης Πλέσσας, Απόστολος Καλδάρας, Γιώργος Μητσάκης, Βασίλης Τσιτσάνης, Μανώλης Χιώτης κ.ά.) αλλά και αντίστοιχοι κορυφαίοι στιχουργοί.
Ο βασικός κορμός του προγράμματος περιλαμβάνει τραγούδια της δεκαετίας του 1960, που ήταν η εποχή ακμής του ελληνικού κινηματογράφου αλλά και πολλά νεότερα καθώς και τραγούδια από τον ξένο κινηματογράφο.
-Μιας και έχετε στην προσωπική σας δισκογραφία το αγγλόφωνο άλμπουμ ”Stay with you”, θα μπορούσαμε να περιμένουμε ένα αντίστοιχο αφιέρωμα και για κομμάτια από ξένες ταινίες;
Α.ΤΣ.: Υπάρχουν και στο συγκεκριμένο project επιλογές από ξένες ταινίες. Αγαπώ πολύ τις ξένες ταινίες Μιούζικαλ. Υπάρχουν υπέροχα τραγούδια από ξένα τραγούδια όπως το “I have Nothing”, “Something stupid”, “Writting on the wall”.
-Υπάρχει κάποια αγαπημένη ατάκα από ταινία του ελληνικού κινηματογράφου που σας έρχεται στο μυαλό;
Μ.Π.: «Κάθε, μα κάθε μέρα, τελειώνει κάτι ωραίο που δεν ξανάρχεται ποτέ. Γι΄αυτό καλύτερα να μην κοιτάει κανείς πίσω. Εμπρός. Πάντα Εμπρός…!». Αλίκη Βουγιουκλάκη στην ταινία «Χτυποκάρδια στο Θρανίο» (1963)
Α.ΤΣ.: Μου αρέσει πάρα πολύ σαν ηθοποιός η Ρένα Βλαχοπούλου την θαυμάζω για την φωνή της και για το αστείρευτο ταλέντο της. Όποτε μου αρέσει πολύ η κλασική ατάκα «Σούζη τρως».
-Αν αφιερώνατε ένα τραγούδι στους αναγνώστες και τις αναγνώστριες του CultureNow από το πρόγραμμά σας, ποιο θα ήταν αυτό;
Α.ΤΣ.: Εγώ θα αφιέρωνα το ”Αν” της Δήμητρα Γαλάνης , και το ” Όνειρο Τρελό” δύο κομμάτια που ανυπομονώ να τραγουδήσω στις εμφανίσεις μας . Έχουμε κάνει γενικά μια πολύ ωραία επιλογή από κομμάτια από όλες τις δεκαετίες.
Μ.Π.: Θα ήθελα να αφιερώσω ένα τραγούδι του 1955 σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι και στίχους του Μιχάλη Κακογιάννη, που γράφτηκε για την ταινία «Στέλλα». Είναι το «Αγάπη που’ γινες δίκοπο μαχαίρι» που ερμήνευσε συγκλονιστικά η Μελίνα Μερκούρη, που έφυγε τέτοιες μέρες πριν από 30 χρόνια.
