Η κουβέντα ξεκίνησε με τις αναμνήσεις του από τον Νίκο Ξυλούρη και κατέληξε στον Nick Cave.
Για τον Νίκο Ξυλούρη
“Δεν του έβρισκες ψεγάδι. Όλες τις ομορφιές, τις χάρες της φύσης τα κουβαλούσε μέσα του. Δεν γνώρισα ποτέ μου τέτοιο λεβέντη. Έφυγε παιδί, 40 χρονών. Και τι δεν θα είχε κάνει αν ζούσε ακόμη.
Από μικρός, όταν εμείς παίζαμε με τα παιδιά στην πλατεία και έβγαινε ο Νίκος, πηγαίναμε από πίσω του. Και έλεγαν από τα καφενεία ότι είναι σαν την κλωσού που την ακολουθούν τα πουλιά.
Ήταν επαναστάτης, δεν ήξερε από που ξεκινούσε ο φόβος”.
Για τη λύρα
“O Νίκος μου έλεγε να μην κάνω ζημιά στη λύρα. Τώρα που μεγάλωσα, τη δέρνω με το δοξάρι μου, τη γδέρνω με τα νύχια μου, κάνουμε φασαρία. Μαλώνουμε με τη λύρα μου, μετά ηρεμούμε και τα βρίσκουμε”.
Για τον “Τίγρη”
“Ο Δημήτρης Αποστολάκης, ήρθε και μου είπε: «Δάσκαλε, έβγαλα ένα τραγούδι κι άμα δεν το πεις εσύ δεν το γράφω. Είναι ο «Τίγρης» κι αν τον δώσω σε άλλον θα μου κάνουν τον «Τίγρη», γατάκι”.
Για τον άνεμο
“Ο άνεμος είναι ρυθμός, παλμός. Όταν μπορούμε να παίξουμε αυτόν τον παλμό βγαίνει η μουσική. Πρέπει να το έχει ο άνθρωπος, να μπορεί να μιλήσει με τη φύση, να δώσει και να πάρει. Χωρίς ρυθμό δεν υπάρχει τίποτα όρθιο. Ο κανονικός παλμός είναι η φύση. Αυτή σε γεννάει και σε τιμωρεί όταν δεν τη συβέσαι”.
Δείτε εδώ τη συνέντευξη του Ψαραντώνη στη Χρύσα Λύκου:
