Η συμμετοχή της Ελλάδας πρόκειται να παρουσιαστεί στη σκηνή της Eurovision με μονοπλάνο, προσδίδοντας μεγαλύτερη αμεσότητα στην παρουσίαση του Ζαριού.
H Μάρινα Σάττι μίλησε στο ertnews.gr, για την Eurovision 2024, το τραγούδι και για τα στοιχεία εκείνα, που αποτελούν για την ίδια πηγή έμπνευσης.
«Σε μικρότερη ηλικία, στο σχολείo, παρακολουθούσαμε (Γιουροβίζιον) οικογενειακά και με φίλους κάθε χρόνο και μάλιστα μας επηρέαζε τόσο πολύ που θυμάμαι, ανάλογα με το ποιος έβγαινε και τι έκανε πάνω στη σκηνή, μετά το κάναμε όλοι στο σχολείο. Στο S.A.G.A.P.O, πηγαίναμε όλοι σαν ρομπότ, my Secret Combination, κτλ. Δεν είχα φανταστεί ότι θα ανέβω στη σκηνή της Eurovision, τουλάχιστον δε μεγάλωσα καθόλου με αυτό το όνειρο, ούτε καν με το όνειρο να γίνω τραγουδίστρια», εξηγεί.
«Το γεγονός ότι υπήρχαν τόσο διαφορετικοί άνθρωποι και με διαφορετικό background, ο ένας από τη Βουλγαρία, η άλλη από την Ελλάδα, ο άλλος παραγωγός, ο άλλος στιχουργός, ο άλλος song writer, οι άλλοι από την Αμερική, ο καθένας σίγουρα έφερε κάτι άλλο. H εμπειρία στο στούντιο – ειδικά όταν μιλάμε για τέτοια dance κομμάτια με μεγάλη ενέργεια – είναι σαν ένα γλέντι», αναφέρει.
Προσθέτει πως: «Υπάρχει τρομερή αδρεναλίνη και δεν μπορώ να φανταστώ ένα τραγούδι σαν το “Ζάρι”, με αυτήν ενέργεια και με αυτή την τη δύναμη, να γραφόταν σε μια στιγμή που θα ήμουν μόνη στο σαλόνι μου. Χρειάζεται αυτή η ενέργεια, η επικοινωνία, η διάδραση και η αδρεναλίνη που προκύπτει από πολλούς ανθρώπους όταν μαζεύονται μαζί και δίνει ο ένας στον άλλον έμπνευση».
Η συμμετοχή της Ελλάδας πρόκειται να παρουσιαστεί στη σκηνή της Eurovision με μονοπλάνο, προσδίδοντας μεγαλύτερη αμεσότητα στην παρουσίαση του Ζαριού.
«Ήταν μία ιδέα του κ. Φωκά Ευαγγελινού, ίσως και βασισμένη σε εκείνο το βίντεο που είχα κάνει της Μάντισσας που ήταν επίσης μονοπλάνο. Έχει να κάνει με το να γίνονται όλα μπροστά στα μάτια του κόσμου, χωρίς κατ, χωρίς μοντάζ, χωρίς κοψίματα. Ό,τι συμβαίνει, αυτοί είμαστε, τραγουδάμε στα ελληνικά, χορεύουμε με ζουρνά, είμαστε όμως και μοντέρνοι, είμαστε και rap, είμαστε και σύγχρονοι, έχουμε όμως και όλη αυτή την κουλτούρα πίσω μας και μέσα μας. Οπότε, νομίζω ότι η ιδέα του μονοπλάνου, το οποίο δεν έχει υλοποιηθεί ξανά στη Eurovision, δίνει αυτή την αίσθηση της συνέχειας και της ειλικρίνειας μπροστά στα μάτια του κόσμου, τα βλέπουν όλα να πάσα στιγμή», ανέφερε.
«Σίγουρα υπάρχουν στιγμές ανάλαφρες και παιχνιδιάρικες και κάποιες τσαχπινιές, αλλά όχι δεν στηρίζεται σε αυτό το βάιμπ», τονίζει η ίδια.
«Κάναμε πολλές δοκιμές. Διαφορετικά χρώματα και διαφορετικές υφές. Αυτό στο οποίο καταλήξαμε νομίζω ότι ταιριάζει πιο πολύ και στο χαρακτήρα μου. Έχει όλα τα στοιχεία τα διαφορετικά που συνιστούν και το τραγούδι. Νομίζω αυτές τις ίδιες ποιότητες μπορεί να τις δει κάποιος και στο ρούχο. Είναι και αθλητικό και θηλυκό και σέξι και cute», είπε για τα ρούχα.
Η ίδια επισημαίνει πως το ρίσκο στις καλλιτεχνικές της δημιουργίες είναι κάτι που αποζητά. «Tο ρίσκο είναι ζητούμενο. Και πάλι δεν γνωρίζω αν είναι ζητούμενο, απλώς προσωπικά μου αρέσει όχι μόνο σαν αποτέλεσμα, αλλά σαν δημιουργική διαδικασία, το μονοπάτι μέχρι να ολοκληρωθεί το κομμάτι, να ρισκάρω και να πειραματίζομαι με πράγματα τα οποία μου φαίνονται πιο περίεργα και κάπως να εξερευνώ καινούργιες γεύσεις και καινούργιες συνταγές», ισχυρίζεται.
Από πού όμως αντλεί η ίδια έμπνευση για κάθε της δημιουργία; «Το παρελθόν, το παρόν, το παλιό, το κλασσικό, το σύγχρονο και το μοντέρνο, το πιο μαλακό, το πιο σκληρό, το πιο επιθετικό, το πιο ατμοσφαιρικό και λυρικό και δραματικό. Aπό τη ζωή».
