Αυτά είναι τα υλικά του νέου βιβλίο του Νίκου Αναγνωστάκη «Ψίθυροι από Μελάνι» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όγδοο.
Ανάμεσά τους και μια προσωπική ματιά του συγγραφέα για τον Μάνο Ελευθερίου με τον οποίο διατηρούσαν πολύχρονη φιλία.
Γράφει, μεταξύ άλλων, ο Νίκος Αναγνωστάκης:
«Τότε θυμήθηκα για άλλη μια φορά το μεγάλο παράπονο του Μάνου, που το πήρε μαζί του φεύγοντας.
Όλοι τον ρωτούσαν, του μιλούσαν και του αφιέρωναν εκπομπές για τα τραγούδια που έγραψε. Το κυρίως θέμα των εκπομπών ήταν η «Μαρκίζα», τα «Παραπονεμένα λόγια» , «Το τρένο φεύγει στις οκτώ» και άλλα διαμάντια του.
Μεγάλα στιχουργήματα αναμφισβήτητα που δημιούργησαν συγκινητικές και μεγαλειώδεις στιγμές σε στάδια, σε μουσικές σκηνές, σε συναυλίες, σε ανοιχτούς ή κλειστούς χώρους.
Μου είχε πεί κάποτε:
«Αν είχα σε ευρώ, τα εκατομμύρια ανάματα αναπτήρων στις συναυλίες, στο άκουσμα του τραγουδιού Παραπονεμένα Λόγια, θα ήμουν πλούσιος και δεν θα ζούσα στο νοίκι».
Ο Μάνος δεν ομολογούσε δημόσια την πικρία του.
Δεν μπορεί όμως επειδή εκείνος, από ευπρέπεια δεν μιλούσε γι’ αυτήν, να κάνουμε εμείς ότι την αγνοούμε.
Είναι ένας μεγάλος ποιητής και λογοτέχνης με τεράστιο ποιητικό, πεζογραφικό και θεατρικό έργο. Άλλωστε και η δική του προοπτική και προτεραιότητα ήταν η ποίηση και η λογοτεχνία και όχι μόνο για βιοποριστικούς λόγους.
Θα ήθελα να πώ στους φίλους μου, να ψάξουν μέσα στο έργο του Μάνου και να ανακαλύψουν τη λογοτεχνική γοητεία της μυθοπλασίας του, μέσα από μια γλώσσα πυκνή και διάφανη που δεξιώνεται την απώλεια και την ματαίωση, όχι μέσα από τυχαία περιστατικά αλλά μέσα από ένα προγεγραμμένο πεπρωμένο όπου μόνο η δικαίωση γλυκαίνει τον άνθρωπο.
Ιστορίζεται γεγονότα και μυθοπλασίες που ξεπερνούν τα όρια μιας απλής αφήγησης, αναζητώντας τη σχέση αιτίου και αιτιατού, που τίθεται τελικά στη κρίση του αναγνώστη.
Γράφει για αναμνήσεις που είναι ευλογία και κατάρα. Αναπαράγει μνήμες απλών ανθρώπων από το υποσυνείδητο τους που είναι η ατομική λογοτεχνία του καθενός μας.
Γράφει για ζωές ανθρώπων με άχρηστους πόθους και επιθυμίες περιγράφοντας το προσωπικό τους μαρτυρολόγιο.
Ακροβατεί μέσα στις αιώνιες εκκρεμότητες της ανθρώπινης ύπαρξης.
Για γεγονότα που είναι απεικονίσεις ατομικών και συλλογικών τραυμάτων, για ανατάξεις, συμφορές και για χαίνουσες πληγές της Ελληνικής επαρχίας.
Ο Μάνος ήταν ένας γραφιάς που ανακάτωνε το μελάνι με το αίμα που κυλάει στις φλέβες, γι’ αυτό τα γραπτά του έχουν θερμοκρασία σώματος, συχνά πυρετική.
Ο Μάνος υπήρξε μία σπάνια προσωπικότητα που ήταν δομημένη με τόσα ετερογενή και σπάνια στοιχεία που είναι δυστυχώς αδύνατον να ξαναδημιουργηθεί».
