Προκειμένου να είναι υγιής, ο σκύλος χρειάζεαι διάφορες θρεπτικές ουσίες.
Εκτός από το νερό, η διατροφή του σκύλου θα πρέπει να περιλαμβάνει πρωτεΐνες, λίπη, υδατάνθρακες, βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία.
Όλες αυτές οι θρεπτικές ουσίες εκτελούν μία ή περισσότερες ζωτικές λειτουργίες στον οργανισμό του σκύλου.
Πρωτεΐνη
Οι πρωτεΐνες αποτελούν τα πιο δομικά συστατικά για τη ζωή κάθε σκύλου. Πρόκειται για ειδικά αμινοξέα που χρησιμεύουν από τη μια για την παραγωγή ενέργειας και από την άλλη είναι απαραίτητα για το σχηματισμό των κυττάρων. Έτσι, ο οργανισμός του ζώου (μύες, δέρμα, τρίχωμα, όργανα) εξαρτάται σημαντικά από τη σωστή παροχή πρωτεϊνών. Επομένως, τα κουτάβια, οι εγκυμονούσες ή θηλάζουσες σκυλίτσες έχουν πολύ υψηλές ανάγκες από πρωτεΐνη λόγω της ανάπτυξής τους ή της παραγωγής γάλακτος αντιστοίχως.
Επιπλέον, έχει αποδειχθεί ότι οι πρωτεϊνικές ενώσεις έχουν μεγάλη σημασία για το σχηματισμό του ανοσοποιητικού συστήματος, δηλαδή για τη φυσική ασπίδα του οργανισμού ενάντια σε ασθένειες.
Η πιο σημαντική πηγή πρωτεΐνης για το σκύλο είναι το κρέας.
Υδατάνθρακες
Ένα άλλο σημαντικό θρεπτικό συστατικό στη διατροφή ενός σκύλου είναι οι υδατάνθρακες. Του προσφέρουν άφθονη ενέργεια και ενισχύουν την απόδοσή του.
Η ανεπάρκεια υδατανθράκων εκδηλώνεται συνήθως με μειωμένη ανάγκη για άσκηση, καθώς και με πεπτικά προβλήματα.
Οι χρήσιμοι υδατάνθρακες αποτελούν έναν συνδυασμό από πολυσακχαρίτες και κρύβονται για παράδειγμα σε διάφορα είδη δημητριακών, πατάτες, αλεύρι ολικής αλέσεως, ρύζι ολικής αλέσεως, καθώς επίσης και σε διάφορα είδη λαχανικών.
Αντιθέτως, οι κακοί υδατάνθρακες αποτελούνται από μία μεγάλη ποσότητα μονοσακχαριτών ή δισακχαριτών, και πρέπει να αποφεύγονται οπωσδήποτε από τη διατροφή του σκύλου. Το λευκό ψωμί, η ζάχαρη, το άμυλο, το αλεύρι ή ακόμα και η σοκολάτα είναι τρόφιμα που δεν έχουν σίγουρα καμία θέση στο μπολ ενός σκύλου!
Εδώδιμες ίνες
Οι εδώδιμες ίνες είναι σε μεγάλο βαθμό άπεπτα συστατικά φυτικών τροφίμων. Χάρη στη δέσμευση νερού και στη ρύθμιση του εντέρου, αυτές οι ίνες φροντίζουν για καλή πεπτική λειτουργία. Επομένως, η διαταραγμένη εντερική δραστηριότητα μπορεί επίσης να είναι ένδειξη χαμηλής ή υπερβολικής παροχής εδώδιμων ινών. Εάν περιλαμβάνονται πολύ λίγες εδώδιμες ίνες στην τροφή του σκύλου, εμφανίζεται συχνά δυσκοιλιότητα, ενώ αντιθέτως εάν περιλαμβάνονται πάρα πολλές εδώδιμες ίνες, είναι πιθανότερο να εμφανιστούν διάρροια και άλλα πεπτικά προβλήματα. Οι ίνες φυτικής προέλευσης, όπως για παράδειγμα το πίτουρο ρυζιού ή όλυρας, συνιστώνται ως φορείς εδώδιμων ινών για το σκύλο, καθώς προάγουν με φυσικό τρόπο την ισορροπία του εντέρου και συγχρόνως παρέχουν στο σκύλο ιχνοστοιχεία, μέταλλα και βιταμίνες.
Βιταμίνες
Εκτός από τις θρεπτικές ουσίες – πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, λίπη και εδώδιμες ίνες – που αναφέραμε ήδη, παίζουν και οι βιταμίνες πολύ σημαντικό ρόλο στην υγεία του σκύλου.
Αν και το σώμα χρειάζεται μόνο μικρές ποσότητες βιταμινών, αυτές διενεργούν σημαντικές λειτουργίες. Ακόμα κι αν λείπει μόνο μία βιταμίνη και υπάρχει μακροχρόνια ανεπάρκεια της βιταμίνης αυτής, μπορεί να εκδηλωθούν συμπτώματα ανεπάρκειας και σημαντικά προβλήματα υγείας.
Οι βιταμίνες διαχωρίζονται στην ομάδα των λιποδιαλυτών βιταμινών και των υδατοδιαλυτών βιταμινών. Ενώ οι λιποδιαλυτές βιταμίνες Α, D, Ε και Κ μπορούν να αποθηκευτούν από το συκώτι του σκύλου, οι υδατοδιαλυτές βιταμίνες Β και C απεκκρίνονται γρήγορα από το σώμα και επομένως πρέπει να δίνονται καθημερινά μέσω της τροφής. Αντιθέτως, στην περίπτωση των λιποδιαλυτών βιταμινών υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος υπερπροσφοράς λόγω της αποθήκευσής τους. Συγκεκριμένα, η υπερβολική χορήγηση βιταμινών Α και D μπορεί να είναι τοξική, και να προκληθεί η λεγόμενη υπερβιταμίνωση, η οποία με τη σειρά της μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως η ασβεστοποίηση των ιστών ή οι οστικές δυσπλασίες.
Γενικότερα, πρέπει να δίνεται προσοχή στη χορήγηση βιταμινών. Καθώς τα περισσότερα έτοιμα μείγματα ζωοτροφών περιέχουν ήδη όλες τις απαραίτητες βιταμίνες σε επαρκείς ποσότητες, συνήθως δεν είναι καθόλου απαραίτητο να δίνετε στο σκύλο και συμπληρώματα διατροφής.
Εξίσου όπως οι βιταμίνες, έτσι και τα μέταλλα είναι ζωτικής σημασίας για το σκύλο. Στο σώμα, τα βασικά μέταλλα έχουν πολλές ιδιότητες και αναλαμβάνουν ιδιαίτερα καθήκοντα. Εδώ υπάρχει διάκριση μεταξύ ιχνοστοιχείων (σίδηρος, χαλκός, ψευδάργυρος, μαγγάνιο, κοβάλτιο, ιώδιο, σελήνιο, φθόριο) και μακροστοιχείων (ασβέστιο, φώσφορος, μαγνήσιο, νάτριο, κάλιο).
Το ασβέστιο, ο φώσφορος και το μαγνήσιο, καθώς και το κάλιο χρησιμεύουν παραδείγματος χάρη στη δομή των οστών, τις λειτουργίες των νεύρων, της καρδιάς και των μυών, καθώς και στην πήξη του αίματος (ασβέστιο), το ιχνοστοιχείο σίδηρος υποστηρίζει την αναπνοή των κυττάρων. Δεδομένου ότι αυτά τα μέταλλα βρίσκονται σε όλες σχεδόν τις ζωοτροφές, είναι σχετικά απίθανη η ανεπάρκεια μετάλλων σε μία ισορροπημένη διατροφή σκύλου. Αν ωστόσο ο σκύλος λαμβάνει ανεπαρκή ποσότητα ζωτικών μετάλλων, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα υγείας. Συχνότερα – αλλά όχι λιγότερο επικίνδυνα – υπάρχει πλεόνασμα μετάλλων στον οργανισμό του σκύλου.
Νερό
Χωρίς νερό κανένα από τα παραπάνω θρεπτικά συστατικά δεν θα είχε την απαραίτητη δράση, οπότε η έλλειψη νερού είναι πιο επικίνδυνη από οποιαδήποτε άλλη ανεπάρκεια θρεπτικών ουσιών. Το φρέσκο πόσιμο νερό είναι το ελιξήριο ζωής – όχι μόνο για εμάς, αλλά και για το σκύλο. Όσον αφορά το νερό, δεν βάζουμε ποτέ όριο, καθώς ο σκύλος θα πρέπει να έχει πάντα καθαρό πόσιμο νερό στη διάθεσή του. Τέλος, πρέπει να αναπληρώνεται το νερό που χάνεται λόγω οργανικών λειτουργών (π.χ. ούρηση, εφίδρωση στις πατούσες, λαχάνιασμα).
