Το Ιταλικό εστιατόριο της πλατείας του Νέου Ηρακλείου είναι κατάμεστο, μέσα κι έξω. Τραπέζια αδειάζουν και αμέσως γεμίζουν. Ευτυχώς είχαμε κάνει κράτηση και βολευτήκαμε γρήγορα.
Στο δια ταύτα. Εξυπηρέτηση φιλική και… άμεση, παρά την κοσμοσυρροή.
Τρία άτομα, παραγγείλαμε ένα ορεκτικό, μία σαλάτα, τρεις μακαρονάδες (τονίσαμε να είναι al dente), οι δύο με φρέσκα μακαρόνια, μία πίτσα κι ένα μπουκάλι κρασί.
Αναλυτικότερα.
Basilico e burrata pomodorini (με mozzarella φρέσκια, ντοματίνια, σάλτσα ντομάτας, κρέμα γάλακτος & pesto βασιλικού).
Το τυρί όχι όπως πρέπει -όπως το περίμενα δηλαδή- αλλά αποδεκτό. 
Σαλάτα Caesar`s (με mix πράσινων λαχανικών, κοτόπουλο ψητό, μπέικον, flakes παρμεζάνας, focaccia χειροποίητη & Caesar`s sauce)
Πολύ καλή, ολόφρεσκη και με ισορροπία υλικών.
Μακαρονάδες
-Carbonara (με καπνιστό μπέικον, σάλτσα παρμεζάνας, αυγό & κρέμα γάλακτος) με φρέσκιες ταλατιέλες.
-Amatriciana (mε σάλτσα ντομάτας φρέσκιας, μπέικον, κρεμμύδι, peperoncino & φρέσκα βότανα) με λινγκουίνι.
-Al tartufo (με πάστα τρούφας, κρέμα γάλακτος, λάδι τρούφας & παρμεζάνα) με φρέσκιες ταλατιέλες.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Καλοβαλμένες γεύσεις (σάλτσες) αλλά… τα ζυμαρικά ήταν παραβρασμένα. Το αντίθετο ακριβώς απ’ την παραγγελία.
Δοκιμάσαμε γιατί ήταν νόστιμα πιάτα… αλλά η ομάδα δεν τράβαγε, κυρίως λόγω απογοήτευσης. Μόνο η Amatriciana μισοφαγώθηκε…
Είχαμε πει στον σερβιτόρο μόλις ολοκληρώσουμε με τα μακαρόνια να έρθει η πίτσα με prosciutto και ρόκα.
Κάναμε νόημα ώστε να επισπευσθεί η διαδικασία. Μας ρώτησε για τα «γεμάτα» πιάτα. Του εξηγήσαμε ευγενικά το παράπονό μας, τσεκάρισε στο μηχάνημά του και είδε ότι πράγματι ήταν χαραγμένο το al dente (να «κρατάνε» δηλαδή τα μακαρόνια, τονισμένο δυο φορές, αλά ιταλικά, αυστηρά).
Ήρθε η πίτσα, με άφθονο prosciutto και ρόκα, χορταστική, «ξυλοφουρνιστή», με λεπτό -όσο πρέπει- και γευστικό ζυμάρι.
Μαζί κατέφθασε στο τραπέζι μας και ο υπεύθυνος του καταστήματος, ο οποίος μας ζήτησε συγγνώμη και πρότεινε να μας ξανασερβίρουν όπως εποιθυμούσαμε τα μακαρόνια.
Αρνηθήκαμε ευχαριστώντας τον για την ευγενική διάθεση επανόρθωσης του… λάθους.
Μάλιστα μας είπε ότι έπρεπε να το αναφέρουμε αμέσως ώστε να μην έχουμε περάσει στην πίτσα.
Ξαναείπαμε «όλα καλά» και συνεχίσαμε το… γεύμα μας. 
Ζητήσαμε λογαριασμό έχοντας παράλληλα «αδειάσει» το μπουκάλι απ’ το κρασί, ένα πολύ ωραίο Μοσχάτο Τυρνάβου από το κτήμα Μίγα, Blanc de Noir (άσπρο από μαύρο) δηλαδή λευκή οινοποίηση από ερυθρή ποικιλία.
Να σημειώσουμε πως η κάβα είναι πλούσια, με εύστοχες επιλογές για όλα τα βαλάντια, ελληνικών και ιταλικών αμπελώνων.
Πολύ σωστή η τιμολόγηση του καταστήματος, δυόμισι με τρεις τρεις φορές επάνω απ’ την τιμή στο ράφι της κάβας. Αν δεν κάνω λάθος το συγκεκριμένο μπουκάλι τιμάται στο «Piazza d’ amore» 18 ευρώ και έρχεται με παγωνιέρα και πετσέτα. 
Στη συνέχεια ο σερβιτόρος αφού μας ρώτησε για την ποιότητα της πίτσας, την οποία και επιβραβεύσαμε, μας πληροφόρησε ότι το κόστος και των τριών μακαρονάδων είχε αφαιρεθεί από το «ρεζουμέ».
Δεν το κρύβω πως ευχαριστηθήκαμε από την «εξήγηση», ενώ δεν είχαμε ούτε «στραβώσει άσχημα» ούτε στην ουσία «διαμαρτυρηθεί», απλώς παραπονεθεί και γι’ αυτό με την καρδιά μας αφήσαμε ένα γενναίο για τα όρια του λογαριασμού φιλοδώρημα.
Με τη σειρά τους, οι άνθρωποι του μαγαζιού, προθυμοποιήθηκαν να μας κεράσουν γλυκό, το οποίο και δεχτήκαμε.
Το semifreddo σοκολάτας άξιζε την… αμαρτία του.
Κάπως έτσι με τη δική μας καλή καρδιά, αλλά και την ευγένεια και τον επαγγελματισμό των ανθρώπων του «Piazza d’ amore» μια έξοδος που ξεκίνησε μάλλον αποκαρδιωτικά έχει μια… γλυκιά κατάληξη.
Θα ξαναπάμε γιατί οι γεύσεις και οι τρόποι άξιζαν.
