«Ο θάνατός του ήταν μια φρικτή ανακούφιση, ντρέπεσαι που το λες… Είμαι ειλικρινής, μέχρι τώρα δεν βγήκα να μιλήσω, ενώ διάφοροι άνθρωποι ήθελαν. Είμαι από αυτούς που λένε ότι δεν είναι όλα για πούλημα. Δεν θα το έκανα ποτέ όσο ζούσε ο Γιάννης. Είναι και ένας τρόπος να το ξορκίσω, να το πω και να τελειώνει. Το πέρασε και η μητέρα μου, αλλά είναι μια διαφορετική συνθήκη γιατί ξέρεις ότι ο γονιός θα φύγει κάποια στιγμή. Κι ας μην είχαν μεγάλη διαφορά ηλικίας. Ο Γιάννης ήταν τρία χρόνια μικρότερος από τους γονείς μου, ήταν σχεδόν συνομήλικοι».
«Τον Γιάννη, όμως, που ήταν ο σύντροφός μου δεν τον έβλεπα ποτέ ως έναν γέρο που θα φύγει. Ενώ με τους γονείς μου έλεγα θα φύγουν κάποια στιγμή, ήμουν εξοικειωμένη. Το σπίτι είναι άδειο, πονάει πολύ… Όταν αναγκάστηκε να νοσηλευτεί για ενάμιση μήνα, υπήρξαν στιγμές που λύγισα» εξομολογήθηκε η ηθοποιός.
«Τον έβλεπα στο νοσοκομείο στα πολύ δύσκολα του και είπα ότι πρέπει να φύγει… Δεν είναι αυτό ζωή, ούτε στον εχθρό μου. Όταν έγινε έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Έλεγα ότι δεν θα τον ξαναδώ, δεν θα τον ξανακούσω… Δεν ήταν ζωή αυτή» συμπλήρωσε η Μαρίνα Ψάλτη.
