O Αντώνης Τσαπατάκης µετράει πλέον δύο ολυµπιακά µετάλλια, ένα χάλκινο µετάλλιο στο Τόκιο κι ένα ασηµένιο στο Παρίσι.
Ο Κρητικός αθλητής κατέλαβε τη δεύτερη θέση στον τελικό των 100 µ. πρόσθιο SB4 στους Παραολυµπιακούς Αγώνες και µόλις κρέµασε το ασηµένιο µετάλλιο στο στήθος του το πανηγύρισε µε την ψυχή του.
«Τα συναισθήµατα είναι ότι για ακόµα µία µέρα ήµουν και παρέµεινα ελεύθερος», ήταν τα πρώτα λόγια του στις δηλώσεις µετά τον αγώνα. «Μία ακόµα µέρα που έδωσα τον καλύτερό µου εαυτό και δεν έχει σηµασία το αποτέλεσµα, γιατί ξέρω ότι τα έχω δώσει όλα. Για κάθε κούρσα είµαι χαρούµενος, ανεξαρτήτως αποτελέσµατος, γνωρίζοντας όµως ότι έχω δώσει το παραπάνω από αυτό που µπορώ», συνέχισε, για να καταλήξει: «Το αργυρό µετάλλιο δεν σηµαίνει κάτι, παρά µόνο ότι είναι ακόµα µία µέρα στη δουλειά. Η ζωή επιφυλάσσει κάθε µέρα έναν αγώνα, που δεν ξέρεις ότι υπάρχει».
Ο Αντώνης Τσαπατάκης µίλησε στη Σάσα Σταμάτη για την προσπάθεια που έφερε τη µεγάλη διάκριση και στέλνει το δικό του µήνυµα στους ανθρώπους να µη φοβούνται, αλλά να αντιµετωπίζουν τα προβλήµατά τους.
Πώς αισθάνεσαι για το ασηµένιο µετάλλιο που κατέκτησες στο Παρίσι;
Έκανα το καλύτερο που µπορούσα να κάνω. Είµαι υπερήφανος γιατί έβαλα όλα τα δυνατά µου.
Το περίµενες να πάρεις τέτοια µεγάλη διάκριση;
Ε, βέβαια, όλα ήταν προγραµµατισµένα. ∆εν ήταν έκπληξη για µένα το αποτέλεσµα. Ολα ήταν στο πρόγραµµα.
Πού αφιερώνεις το µετάλλιό σου;
Σε όλους αυτούς που προσπαθούν και δεν τα καταφέρνουν, αλλά συνεχίζουν να προσπαθούν.
Ποιοι είναι οι επόµενοι στόχοι σου;
Το Παγκόσµιο Πρωτάθληµα Ενόπλων ∆υνάµεων, που θα πραγµατοποιηθεί τον ∆εκέµβριο στη Γερµανία, και, φυσικά, η επόµενη Ολυµπιάδα.
Θέλω να στείλεις ένα µήνυµα στον κόσµο για το πώς τα έχεις καταφέρει.
Ο κάθε άνθρωπος έχει τους αγώνες του. ∆εν υπάρχει κάποιος που να µην έχει προβλήµατα. Ενας άνθρωπος που δεν έχει προβλήµατα είναι κάποιος που δεν έχει φανταστεί τον εαυτό του εξελιγµένο και έχει µια ζωή χωρίς ύπαρξη. Θέλω η ζωή µου και η ζωή των ανθρώπων να έχουν προβλήµατα, για να µπορέσουµε να εκτιµήσουµε τις αξίες και όλα αυτά που έχουµε ξεχάσει τον τελευταίο καιρό. Η µανία της γρήγορης κτήσης µάς έχει κάνει να ξεχάσουµε τι δυνατότητες έχουµε.
Ποιοι άνθρωποι είναι όλα αυτά τα χρόνια δίπλα σου;
∆εν πέτυχα τίποτα µόνος µου, αλλά µε τους ανθρώπους που µε στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια, µε την οικογένειά µου και τους προπονητές µου. Ακόµα και όταν ο αθλητισµός για άτοµα µε αναπηρία δεν ήταν τόσο γνωστός, µε βοήθησαν. Ερχόταν κάθε µέρα και ένας χορηγός.
Ποιο είναι το µότο της ζωής σου;
Ο κανόνας της ζωής µου είναι τα πρέπει και τα θέλω µου.
