Σαν σήμερα…
Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1949 ήρθε στη ζωή, στα ιερά χώματα της Κοκκινιάς, ο Γιώργος Νταλάρας… Την ίδια μέρα, οκτώ χρόνια αργότερα, γεννήθηκε ο Σωκράτης Μάλαμας στη Συκιά, ένα μικρό χωριό στο δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής…
«Στις μυλόπετρες του χρόνου μην πετάς την ιστορία…»
Πριν από μια δεκαετία, με αφορμή και πάλι τα γενέθλιά τους, έκανα μια μικρή αναφορά στα λίγα «Τραγούδια που τους ενώνουν». Μια κοινή ηχογράφηση του Γιώργου Νταλάρα με τον Σωκράτη Μάλαμα, και δυο ζωντανές ηχογραφήσεις τραγουδιών του Μάλαμα που τραγούδησε ο Νταλάρας. (Η αλήθεια είναι πως λείπει από τη δισκογραφία μια ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά με τραγούδια του Μάλαμα με τον Νταλάρα, αλλά και μια συνεργασία σε επίπεδο μουσικών παραστάσεων).
Ουσιαστικά, αν εξαιρέσουμε το promo cd single με την ηχογράφηση στο «Ιπτάμενο χαλί» του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και του Άλκη Αλκαίου το 2001, όπου ο Σωκράτης Μάλαμας συνόδευσε με τις κιθάρες του τον Γιώργο Νταλάρα, η πρώτη τους δισκογραφική συνεργασία πραγματοποιήθηκε πριν από ενάμιση, περίπου, χρόνο, τραγουδώντας ένα μεγάλο, κατά τη γνώμη μου, τραγούδι, που «βάφτισε» ένα θαυμάσιο δίσκο που κυκλοφόρησε από τη Minos – Emi, στον απόηχο των εκδηλώσεων και των εκδόσεων για τα εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Ο δίσκος τιτλοφορείται «Οι μυλόπετρες του χρόνου» και περιλαμβάνει δώδεκα τραγούδια σε μουσική του μουσικού και συνθέτη Απόστολου Βαλαρούτσου, στίχους του Νίκου Παπαχατζή, που ηχογραφήθηκαν από την περίφημη Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Μαγνησίας.
Τραγουδούν οι Γιάννης Διονυσίου, Παντελής Θαλασσινός, Βασίλης Λέκκας, Σωκράτης Μάλαμας, Γιώργος Νταλάρας, Γιάννης Παπαγεωργίου, Μίλτος Πασχαλίδης, Νίκος Πορτοκάλογλου, Ασπασία Στρατηγού, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Μπάμπης Τσέρτος και συνοδεύουν οι Απόστολος Βαλαρούτσος, Δήμος Βουγιούκας, Κώστας Γεδίκης, Κυριάκος Γκουβέντας, Ανδρέας Κατσιγιάννης, Σταύρος Κουσκουρίδας, Απόστολος Μόσιος, Φίλιππος Ρέτσιος και ο μικρός Δημητράκης Βαλαρούτσος, γιος του Αποστόλη.
Τις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών επιμελήθηκε ο Απόστολος Βαλαρούτσος, που έπαιξε κιθάρες, μπαγλαμά, ταμπούρο παρέλασης, μαντολίνο, πιάνο και φυσαρμόνικα.
Ο Γιώργος Νταλάρας και ο Σωκράτης Μάλαμας τραγούδησαν το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, ενώ στο φινάλε ο Δημητράκης Βαλαρούτσος, ο μικρός γιος του Αποστόλη, πρόσθεσε το «κερασάκι που έλειπε από την τούρτα» (με την καλή έννοια της φράσης).
Στην ηχογράφηση του τραγουδιού συμμετείχαν οι μουσικοί: Απόστολος Βαλαρούτσος (κιθάρες, ταμπούρο, προγραμματισμοί), Δήμος Βουγιούκας (ακορντεόν), Κώστας Γεδίκης (μπουζούκι,), Κυριάκος Γκουβέντας (βιολί,), Ανδρέας Κατσιγιάννης (σαντούρι), Σταύρος Κουσκουρίδας (καβάλ), Κώστας Κωνσταντίνου (μπάσο), Νίκος Μέρμηγκας (λαύτα, μπουζούκι), Ανδρέας Παππάς (κρουστά), Φίλιππος Ρέτσιος (πιάνο). Η ηχογράφηση έγινε από τον Νίκο Μέρμηγκα και τον Σωτήρη Ζηλιασκόπουλο και η μίξη από τον Ηλία Λάκκα.
Δεν θέλω και δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι περισσότερο, πέρα από μια απορία που μου «τρώει» το μυαλό, κάθε φορά που ακούω τον δίσκο και πολύ περισσότερο το συγκεκριμένο τραγούδι: Είναι δυνατόν να κυκλοφορεί ένα τραγούδι σαν αυτό, με αυτή τη μουσική, αυτούς τους στίχους, αυτή την ορχήστρα και αυτή την ιστορική, τραγουδιστική συνύπαρξη και να περνά, σχεδόν, απαρατήρητο; Ακόμη κι αν θεωρήσουμε πως το ίδιο το τραγούδι δεν αξίζει ή δεν αρέσει σε κάποιους, είναι δυνατόν μετά από τόσα χρόνια διαδρομής, να τραγουδούν για πρώτη φορά μαζί ο Γιώργος Νταλάρας και ο Σωκράτης Μάλαμας και να μην «κουνιέται φύλλο»;
Τελικά, ή εγώ είμαι πολύ ρομαντικός ή είχε δίκιο ο σπουδαίος Μιχάλης Γκανάς, όταν, πριν από τριάντα χρόνια, έγραφε:
«Απ’ το εβδομήντα και μετά
μας έχουν πνίξει τα σκατά
Να δεις τι σου ‘χω για μετά…»
Τόσο πολύ όμως;
