Ο έρωτας λειτουργεί ως βασικός μηχανισμός επιβίωσης, ο οποίος έχει εξελιχθεί στον ανθρώπινο εγκέφαλο εδώ και εκατομμύρια χρόνια, με σκοπό να διευκολύνει την εξέλιξη του είδους μας μέσω της επιλογής του κατάλληλου ερωτικού συντρόφου και της αναπαραγωγής.
Η βιολογική ανθρωπολόγος, Dr. Helen Fisher, έχει αφιερώσει πολλά χρόνια στη μελέτη της ερωτικής αγάπης και των σχέσεων, εστιάζοντας στο πώς αυτές επηρεάζουν τον εγκέφαλο. Όχι μόνο κατά τη διάρκεια του έρωτα, αλλά και όταν αυτό το συναίσθημα εξαφανίζεται. Ακόμα πιο δύσκολα είναι τα πράγματα όταν η απώλεια αυτή συμβαίνει μόνο για τον έναν από τους δύο.
«Κανείς δεν βγαίνει αλώβητος από την αγάπη. Όλοι μας βιώνουμε πόνο όταν μας απορρίπτουν», αναφέρει η Dr. Fisher. Για να κατανοήσει τι συμβαίνει όταν αντιμετωπίζουμε ερωτική απόρριψη, προχώρησε σε επιστημονική έρευνα. Αυτή και η ομάδα της μελέτησαν 17 άτομα που είχαν πρόσφατα υποστεί ερωτική απόρριψη και ανακάλυψαν ορισμένα κοινά στοιχεία που παρατηρήθηκαν στους εγκεφάλους τους.
1. Ο έρωτας δεν εξαφανίζεται όταν κάποιος σε απορρίπτει:
Η περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με την ερωτική αγάπη παρέμεινε ενεργή, αποδεικνύοντας ότι, ακόμη και όταν βιώνεις απόρριψη, η αγάπη σου δεν παύει. Στην πραγματικότητα, μπορεί να νιώσεις ακόμα πιο έντονα ερωτευμένος με το άτομο που σε άφησε.
2. Ακόμα αισθάνεσαι συνδεδεμένος με το άτομο που σε εγκατέλειψε:
Η περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με τα συναισθήματα προσκόλλησης παραμένει ενεργή, γεγονός που σημαίνει ότι συνεχίζεις να αισθάνεσαι συνδεδεμένος με αυτό το άτομο.
3. Η ερωτική απόρριψη μπορεί να προκαλέσει σωματικό πόνο:
Η περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με τον σωματικό πόνο ενεργοποιείται επίσης κατά τη διάρκεια της εμπειρίας της απόρριψης. Πράγματι, έρευνες έχουν αποδείξει ότι αυτό ισχύει για κάθε μορφή κοινωνικής απόρριψης, και ιδιαίτερα για εκείνη που προέρχεται από το άτομο που αγαπάς.
4. Η απόρριψη σε ερωτικό επίπεδο μπορεί να σε οδηγήσει σε συμπεριφορές καταχρήσεων:
Ταυτόχρονα, υπάρχουν τρεις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη λαχτάρα και τον εθισμό, οι οποίες εμφανίζουν αυξημένη δραστηριότητα, οδηγώντας το άτομο σε διάφορους τύπους εθισμού μετά από μια διαδικασία εγκατάλειψης.
Η Dr. Fisher αναφέρει: «Είμαι πεπεισμένη ότι ο έρωτας έχει εθιστικές διαστάσεις. Είναι μια υπέροχη μορφή εθισμού όταν όλα κυλούν ομαλά, αλλά μπορεί να γίνει εξαιρετικά δυσάρεστος όταν προκύπτει απόρριψη».
