Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό τεύχος του ιατρικού περιοδικού “Neurology” της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, οι ηλικιωμένοι που νιώθουν νύστα κατά τη διάρκεια της ημέρας ή δεν έχουν κίνητρο να συμμετάσχουν σε δραστηριότητες λόγω προβλημάτων ύπνου ενδέχεται να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης ενός συνδρόμου που μπορεί να οδηγήσει σε άνοια.
Στη μελέτη συμμετείχαν 445 άτομα με μέση ηλικία 76 ετών, τα οποία δεν παρουσίαζαν άνοια. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια σχετικά με τον ύπνο στην αρχή της μελέτης και ρωτήθηκαν για ζητήματα μνήμης. Η ταχύτητα βάδισής τους αξιολογήθηκε σε διάδρομο κατά την έναρξη της μελέτης και στη συνέχεια μία φορά το χρόνο για τρία χρόνια κατά μέσο όρο. Στην αρχή της μελέτης, 42 άτομα διαγνώστηκαν με σύνδρομο Κινητικού Γνωστικού Κινδύνου, μια κατάσταση που μπορεί να προηγείται της ανάπτυξης άνοιας. Τα άτομα με αυτό το σύνδρομο παρουσιάζουν αργή ταχύτητα βάδισης και προβλήματα μνήμης, χωρίς όμως να έχουν κινητική αναπηρία ή άνοια.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, 36 άτομα παρουσίασαν το σύνδρομο. Από τους συμμετέχοντες που εμφάνιζαν υπερβολική υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας και έλλειψη ενθουσιασμού, το 35,5% ανέπτυξε το σύνδρομο, σε αντίθεση με το 6,7% των ατόμων που δεν είχαν αυτά τα προβλήματα. Οι ερευνητές προσαρμόστηκαν σε άλλους παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον κίνδυνο εμφάνισης του συνδρόμου, όπως η ηλικία, η κατάθλιψη και άλλες ιατρικές καταστάσεις. Διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες με υπερβολική υπνηλία και έλλειψη ενθουσιασμού είχαν περισσότερες από τρεις φορές αυξημένες πιθανότητες να αναπτύξουν το σύνδρομο σε σύγκριση με εκείνους που δεν παρουσίαζαν προβλήματα ύπνου.
“Τα αποτελέσματά μας τονίζουν τη σημασία της παρακολούθησης θεμάτων που αφορούν τον ύπνο,” αναφέρει η συγγραφέας της μελέτης, Βικτουάρ Λερουά, από το Albert Einstein College of Medicine στη Νέα Υόρκη.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι τα ζητήματα που σχετίζονται με τον ύπνο είναι η αιτία του συνδρόμου, αλλά απλώς καταδεικνύει μια συσχέτιση. Επιπλέον, ένας περιοριστικός παράγοντας της μελέτης είναι ότι οι συμμετέχοντες παρείχαν οι ίδιοι τις πληροφορίες σχετικά με τον ύπνο τους, γεγονός που σημαίνει ότι ενδέχεται να μην θυμούνταν όλα με ακρίβεια.
