«Με τη Χαρούλα περπατήσαμε μαζί πολλά μονοπάτια. Το 2004 ξεκίνησε η συνεργασία μας επί σκηνής και διήρκεσε σχεδόν τρία χρόνια. Σε εκείνο το διάστημα αποφάσισε να γίνει η παραγωγός του πρώτου μου δίσκου» είπε.
«Είχαμε κι ένα ντουέτο μαζί. Ήταν σπουδαίο όλο αυτό. Όμως, μετά από εκείνο τον πρώτο δίσκο, το επόμενο βήμα για μένα ήταν πολύ δύσκολο. Χάθηκα. Δεν ήξερα προς τα πού να πάω. Όταν στο ξεκίνημα σου έχεις αυτό το όνομα δίπλα σου, χρειάζεσαι και στη συνέχεια τη συμβολή ενός ανθρώπου που γνωρίζει το αντικείμενο. Συνέπεσε τότε και η αλλαγή πολλών πραγμάτων στη δισκογραφία. Η επαγγελματική μας σχέση λοιπόν πέρασε από διάφορα στάδια που είχαν να κάνουν με τη δουλειά. Η σχέση μας έγινε πιο ζεστή και πιο άμεση τα τελευταία χρόνια».
Στη συνέχεια, η Ζωή Παπαδοπούλου θυμήθηκε τη στιγμή που «πελάγωσε» ως καλλιτέχνιδα.
«Ένιωθα κι ένα δέος. Δεν είναι εύκολο πράγμα να συναντάς το πρότυπό σου. Όμως, αυτό ήξερα, αυτό έκανα. Αλλά η σχέση μας πια με τη Χαρούλα είναι οικογενειακή. Είναι μια τεράστια καλλιτεχνική προσωπικότητα και ταυτόχρονα ένας από τους πιο απλούς και ωραίους ανθρώπους που έχω συναντήσει στη ζωή μου» τόνισε.
Τέλος, για τη Χαρούλα Αλεξίου, η Ζωή Παπαδοπούλου σχολίασε: «Θέλεις να κάνεις παρέα μαζί της. Είναι από τα πιο ζεστά πλάσματα που έχω γνωρίσει, με απίστευτη ευφυΐα και χιούμορ. Η Χαρούλα έχει και έναν καλλιτεχνικό τρόπο να ζει. Σε εμπνέει και χωρίς να χρειάζεται να κάνει πολλά».
