Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ήμουν απόλυτα σίγουρη για το τι είδους μαμά θα ήθελα να γίνω. Σκεφτόμουν τα λάθη της μαμάς μου (που εκείνα τα χρόνια δεν είχε τη γνώση που έχουμε εμείς σήμερα) και ορκιζόμουν ότι εγώ δεν θα τα κάνω στο δικό μου παιδί. Λοξοκοιτούσα τις μανούλες που δεν μπορούσαν να πειθαρχήσουν τα παιδιά τους μέσα στο super- market και ενδόμυχα αναρωτιόμουν πόσο δύσκολο είναι πια να μάθεις σε ένα παιδί να συμπεριφέρεται σωστά Και ύστερα… ήρθε ο γιος μου!
Έξι χρόνια μετά είμαι απόλυτα βέβαιη ότι δεν είμαι η μαμά που φανταζόμουν ότι θα γίνω:
- Γιατί δεν τον θήλασα, όσο θα ήθελα, αφού σε μένα ο θηλασμός δεν ήταν τόσος εύκολος και φυσικός, όπως τον περιγράφουν τα βιβλία.
- Γιατί τα θέματα του ύπνου δεν τα έλυσα νωρίς, με αποτέλεσμα πολλές φορές ακόμα και τώρα να ξυπνά τη νύχτα και να τρυπώνει στο κρεβάτι μας.
- Γιατί η τηλεόραση και ο υπολογιστής μπήκαν στη ζωή του πολύ πιο νωρίς από το όριο ηλικίας που είχα στο μυαλό μου.
- Γιατί καμια φορά δεν προλαβαίνω να μαγειρέψω και βρίσκω λύση στα σουβλάκια και στις πίτσες.
- Γιατί δεν καταφέρνω πάντα να διατηρώ την ψυχραιμία μου, όταν παραφέρεται, και του βάζω τις φωνές, αν και ξέρω ότι δεν είναι σωστό.
- Γιατί πολλές φορές έχω υποκύψει στη γκρίνια του και έχω παραβεί τα όρια που η ίδια έθεσα…
Έξι χρόνια μετά, συνειδητοποιώ ότι απέχω πολύ από την εικόνα της τέλειας μαμάς, αλλά πλέον δεν με απασχολεί:
- Γιατί ο γιος μου μεγαλώνει με αγάπη και αυτό είναι το πιο σημαντικό.
- Γιατί είναι ένα παιδί που του αρέσει το διάβασμα, ο αθλητισμός και η μουσική.
- Γιατί είναι καλόκαρδος, γενναιόδωρος, ευγενικός και νοιάζεται για τους ανθρώπους γύρω του.
- Γιατί δεν το βάζει κάτω και προσπαθεί μέχρι να τα καταφέρει.
- Γιατί αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με θάρρος.
- Γιατί κάθε πρωί ξυπνά με όρεξη για να πάει στο σχολείο του…
Για όλα αυτά και για πολλά ακόμα με κάποιο τρόπο έχω συμβάλλει κι εγώ. Μπορεί να μην είμαι η μαμά που φανταζόμουν ότι θα γίνω, κάθε μέρα όμως αναγνωρίζω τις αδυναμίες μου και προσπαθώ να γίνομαι η καλύτερη μαμά που μπορώ!
Πηγή: mother.gr
