Μάλιστα, τα σχετικά τραγούδια, παρουσιάζουν και μια υψηλή ποσόστωση… επιτυχίας.
Πάμε λοιπόν να σεργιανίσουμε στον τραγουδιστικό… γατόκοσμο.
Αγάπησα. μια γάτα με δίχρωμη ουρά
Τα βράδια όταν βγαίνει τα αστραφτερά φορά.
Στους δρόμους νιαουρίζει
Και ψάχνει τον καυγά της
Παρά τic υποδείξεις
δεν κάθεται στα αυγά της
40 χρόνια πριν ένας Μαύρος Γάτος έσμιγε δύο Παπακωνσταντίνου, τον Θανάση με τον Βασίλη
Δυνατό το ερώτημα του Ισαάκ Σούση διατυπωμένο από τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα
Ζηλεύω το μικρό σου το γατί
στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις
δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
ή μ’ άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις
Ήταν το 1937 όταν ο πολύς Στελλάκης Περπινιάδης μελοποιούσε και τραγουδούσε τη «Γάτα».
Το 1968 την ξανατραγούδησε και ο Χρηστάκης ξανακάνοντας σουξέ τα «σοφά» λόγια του Νίκου Μάθεση
Την ίδια πάνω κάτω εποχή με τα ωραία και «μάγκικα» του Χρηστάκη, στην ίδια δισκογραφική εταιρεία, την Βεντέττα, η βεντέτα Πόλυ Πάνου τραγουδούσε Τάκη Σούκα και Ηρακλή Παπασιδέρη βάζοντας στο παιχνίδι… και το σκύλο και τη γάτα.
Στις ωραίες διφωνίες ο Μάριος.
Συνεχίζουμε την κατάβαση στο χρόνο…
Ο Καζαντζίδης στα πρώτα του βήματα ερμηνεύει Γιάννη Παπαϊωάννου και ο Ζαμπέτας ρίχνει τα πειστικότατα νιαουρίσματά του.
Αλλαγή κλίματος.
Όλα τα γατάκια έχουν την ομορφιά τους. Ακόμη και τα… γκρίζα.
Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα
Το 1984 η Αρλέτα έκανε τη γατίσια… Σερενάτα της.
Το 1986 ο Νίκος Καρβέλας υπέγραφε σουξέ για τη Ρίτα… που «Αρέσουν».
Φινάλε με ένα διαφορετικό τραγούδι της ίδιας χρονικής περιόδου.
Υπέροχο κι απολύτως ρεαλιστικό μες τη μεταφορά του…
Και από τότε έχουν περάσει χίλια χρόνια
κι ακόμα ο γάτος τα ποντίκια κυνηγά
