«Υπήρχαν… ουρίτσες ακόμα από τον καρκίνο όταν ξεκίνησα το Maestro. Δηλαδή θυμάμαι πως στα πρώτα γυρίσματα δυσκολευόμουν λόγω κούρασης και πόνου. Κάπως όμως έσβησε το ένα, μπήκε το άλλο και ήταν όλα πολύ όμορφα. Ήταν η στιγμή τέτοια που έπρεπε να μιλήσω γιατί συζητιόταν έντονα το θέμα της εικόνας μου.
Είχε διαρρεύσει η είδηση έτσι κι αλλιώς στους δημοσιογράφους οπότε θεώρησα σωστό να εκμεταλλευτώ τη στιγμή, όχι για μένα, αλλά για να μπορέσω να μιλήσω για την ασθένεια αυτή καθ’ αυτή και ενδεχομένως να δώσω κουράγιο σε ανθρώπους που περνάνε το ίδιο με μένα» είπε αρχικά ο ηθοποιός.
«Αυτό που είναι σημαντικό να ξέρει ο κόσμος είναι ότι ένας καρκινοπαθής δεν είναι απαραίτητα μελλοθάνατος. Έχει προχωρήσει τόσο πολύ η επιστήμη, έχουν εξελιχθεί τόσο πολύ οι θεραπείες που όσο κι αν έχουν αυξηθεί τα κρούσματα, οι αγωγές και τα σχήματα που ακολουθούνται πια είναι τόσο εξατομικευμένα που καταλήγουν να είναι πάρα πολύ δραστικά και αποτελεσματικά» τόνισε.
«Στην αρχή δεν το μοιράστηκα με τους γονείς μου γιατί είχα τις δικές μου προσωπικές αγωνίες. Φοβόμουν ότι θα καλούμουν να διαχειριστώ τη δική τους στεναχώρια. Κάτι για το οποίο δεν ήμουν πολύ έτοιμος τη δεδομένη χρονική στιγμή και επέλεξα να πορευτώ μόνος μου σε αυτό το μονοπάτι» πρόσθεσε ο Αντίνοος Αλμπάνης.
