Ορισμένες φορές, μέσα στην καθημερινή μας ρουτίνα, δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε ακόμη και τα πιο απλά ζητήματα. Για παράδειγμα, αναρωτιόμαστε γιατί συνεχώς ρωτάμε τα παιδιά μας «γιατί το έκανες αυτό;». Αυτή η ερώτηση δεν είναι απλώς ουδέτερη, αλλά στην πραγματικότητα λειτουργεί ως μια μικρή, σχεδόν αιχμηρή πρόκληση που απευθύνουμε στα παιδιά κάθε φορά που κάνουν κάποιο λάθος.
Ωστόσο, ούτε και τα ίδια τα παιδιά γνωρίζουν γιατί ενεργούν όπως ενεργούν τη στιγμή που το κάνουν. Αν το σκεφτούμε προσεκτικά, ούτε εμείς οι ίδιοι μπορούμε πάντα να εξηγήσουμε τις δικές μας πράξεις. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί, ενώ ζωγραφίζει, βγει εκτός του χαρτιού και ζωγραφίσει και πάνω στο τραπέζι, δεν έχει κανένα νόημα να το ρωτήσουμε «γιατί το έκανες αυτό;». Το πιο πιθανό είναι ότι δεν το έκανε σκόπιμα, απλώς του ξέφυγε. Επίσης, όταν ένα θυμωμένο παιδί αρχίζει να εκτονώνει την οργή του χτυπώντας τον αδερφό του, δεν είναι ακριβώς η κατάλληλη στιγμή για να μας εξηγήσει τους λόγους πίσω από τη συμπεριφορά του.
Αυτό που είναι πιο ωφέλιμο να κάνουμε και μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα είναι να παρέχουμε λύσεις ή συμβουλές στα παιδιά, προσφέροντάς τους εργαλεία για να διαχειριστούν καλύτερα μια κατάσταση την επόμενη φορά. Στο παράδειγμα της ζωγραφικής, μπορούμε να πούμε στο παιδί: «Ξέρεις, έχουμε πολλά χαρτιά που μπορείς να χρησιμοποιήσεις, ή αν θέλεις, μπορούμε την επόμενη φορά να κόψουμε μεγαλύτερο χαρτόνι, ώστε να έχεις αρκετό χώρο για να δημιουργήσεις αυτό που σκέφτεσαι».
Όταν το απεικονίσουμε κυριολεκτικά, φαίνεται πραγματικά παράλογο.
Δείτε το βίντεο που ακολουθεί:
