Τονίζει πως αυτό το είδος άγχους -της αρρωστοφοβίας- σε ορισμένες φάσεις «είναι κόλαση», και εξηγεί πώς τον επηρέαζε και πώς αποφάσισε με τη βοήθεια και την προτροπή δικών του ανθρώπων να ζητήσει βοήθεια καθώς ένιωθε ότι δεν πήγαινε άλλο.
Κάνοντας ψυχοθεραπεία και παίρνοντας την κατάλληλη αγωγή τα πράγματα βελτιώθηκαν αλλά η προσπάθεια συνεχίζεται. «Αυτό που μ’ αρέσει να λέω σε όσους γνωρίζω και καταλαβαίνω πως βίωναν ό,τι κι εγώ είναι ότι, αν το πόδι σου πονάει κάτι θα πρέπει να κάνει.
Αν πονάει το χέρι ή το κεφάλι σου κοιτάς να το αντιμετωπίσεις και να τα θεραπεύσεις. Έτσι είναι κι αυτά τα ζητήματα. Το ίδιο μπορείς να κάνεις και με ένα θέμα της ψυχικής σου υγείας.» Συμπληρώνει πως υπάρχουν διάφορες λύσεις, είτε φαρμακευτικές, είτε ψυχοθεραπευτικές, είτε ολιστικές: «Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος, αλλά κάτι μπορείς να κάνεις. Πρέπει να το κοιτάξεις και να μην το αφήσεις να γίνει το “νορμάλ” σου κι η καθημερινότητά σου.»
ΠΗΓΗ: LIFO
