“Πόσες φορές σου έχω πει να μαζέψεις το σημειωματάριό σου;”, “Μα είναι εντελώς ακατάστατο”, “Είσαι απρόσεκτος, σου είπα να κάνεις τη δουλειά σου”, κ.λπ. Θέλουμε τα παιδιά μας να αναλαμβάνουν την ευθύνη, να παραδέχονται τα λάθη τους, να μην κατηγορούν τους άλλους για ό,τι δεν έκαναν σωστά, αλλά να μην νιώθουν ντροπή.
Τα παιδιά βρίσκονται στη διαδικασία να μάθουν για τον εαυτό τους, να ανακαλύψουν τα ταλέντα τους, να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και να μάθουν να αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις. Πόση αυτοπεποίθηση θα έχουν τα παιδιά αν τα μαλώνουμε συνεχώς και τους επισημαίνουμε τα λάθη τους; Πόσο θάρρος θα έχουν τα παιδιά να διορθώσουν τα λάθη τους αν ξέρουν ότι δεν θα δεχτούμε τα λάθη τους;
Έτσι, αντί να λέτε, “Σου είπα να μην το κάνεις αυτό. Δεν με ακούς”, μπορείτε να πείτε “Δεν ακολούθησες τη συμφωνία μας. Εξήγησέ μου τι πήγε στραβά.
Αντί να λέτε “δεν μαζεύεις τα πράγματά σου“, μπορείτε να πείτε “όλοι έχουμε ευθύνες σε αυτό το σπίτι. Ας βρούμε έναν τρόπο να κάνουμε αυτό που πρέπει και να είναι δίκαιο”.
Αντί να λέτε “θα έπρεπε να ντρέπεσαι”, μπορείτε να λέτε “αυτό που έκανες δεν ήταν καλό. Μπορούμε να πούμε ‘την επόμενη φορά θα βρούμε έναν τρόπο να κάνουμε καλύτερες επιλογές‘.
Ως γονείς πρέπει να βοηθάτε τα παιδιά σας να καταλάβουν ότι είναι υπεύθυνα, αλλά δεν πρέπει να τα κάνετε να νιώθουν ντροπή. Εστιάζοντας στη λανθασμένη συμπεριφορά και όχι στον χαρακτήρα του παιδιού, θα τα διευκολύνετε να καταλάβουν ότι υπάρχουν συνέπειες για τις πράξεις τους.
