Το Δελτίο τύπου αναφέρει μια ανατρεπτική μουσική παράστασηπου σκιαγραφεί το καλλιτεχνικό πορτραίτο του Νίκου Πορτοκάλογλου «αλλιώς», με έναν διαφορετικό συμφωνικό ήχο, φωτίζοντας τα τραγούδια του από μια άλλη πλευρά, ανακαλύπτοντάς τα ξανά…
Μπαίνοντας στην αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη παρατηρεί κανείς το στήσιμο της σκηνής: Η συμφωνική ορχήστρα New Underground Youth Orchestra έτοιμη να σαλπάρει για το μουσικό ταξίδι του Νίκου υπό την διεύθυνση του Κωνσταντίνου Δημινάκη. Εξαρχής η επιλογή της νεανικής ορχήστρας και του μαέστρου μας προκαταβάλλει θετικότατα: νέα παιδιά επι σκηνής που ασχολούνται σοβαρά με τη μουσική παιδεία είναι από μόνο του ένα σαφές ελπιδοφόρο μύνημα. 
Η παράσταση ξεκίνησε με ορχηστρικές διασκεύες από τη Δίψα, το Βαλκανιζατέρ και το Να με προσέχεις για να συνεχίσει με την είσοδο του Νίκου Πορτοκάλογλου στη σκηνή. Χαλαρός, πάντα με μειδίαμα στα χείλη και μια από τις αγαπημένες του κιθάρες ανά χείρας, ξεκινά με ένα εξαιρετικά αγαπημένο τραγούδι, το Όλα αρχίζουν εδώ, καθόλου επίσης τυχαία επιλογή έναρξης μια τέτοιας παράστασης.
Μετά την παρουσίαση των συντελεστών της ορχήστρας, του μαέστρου, των Ευγενών Αλητών και την αναγγελία της Μυρτούς Βασιλείου, του εκλεκτού καλεσμένου του, Γιώργου Περρή και της Χορωδίας του Μουσικού Γυμνασίου Παλλήνης αρχίζει η μουσική μας περιπλάνηση μέσα στον χωροχρόνο των τραγουδιών του. Βαλκανιζατέρ, Πες το κι έγινε (μαζί με την Μυρτώ Βασιλείου και τον Βύρωνα Τσουράπη), Εκεί που ζούμε – άλλο ένα τραγούδι για ταινία του Σωτήρη Γκορίτσα – Τι λάθος κάνω (με εξαιρετική ερμηνεία του Βύρωνα Τσουράπη),
Αν μια καμιά φορά ρωτούσες.. Όλα αγαπημένα, όλα τραγούδια που τραγουδούσε και ο κόσμος ήδη από τις θέσεις του Μεγάρου. Για το επόμενο τραγούδι, το ιστορικό πλέον Κλείνω κι έρχομαι, ο Νίκος αναφέρεται στην ιστορία που κρύβεται πίσω από το περίφημο ντουέτο του με τον αξέχαστο Δημήτρη Μητροπάνο: Σε μια περίοδο «απομάκρυνσης» του από την Μαρίνα, την αγαπημένη του σύζυγο, πήγε με μια παρέα φίλων στην Θεσσαλονίκη με σκοπό να «ξεσαλώσουν» η οποία οδηγήθηκε σε φιάσκο και ξυπνώντας ένα πρωί, κάλεσε την Μαρίνα στο τηλέφωνο λεγοντάς της: Κλείνω κι έρχομαι, έρχομαι φτάνω, με το πρώτο το αεροπλάνο»… Καταλαβαίνει εύκολα κανείς ότι ο Νίκος Πορτοκάλογλου γράφει βιωματικά, έχοντας στο μυαλό του τις εικόνες από τη ζωή του, τους φίλους του, τον έρωτα και τους προβληματισμούς που όμως δεν του ρίχνουν την ψυχολογία για κανέναν λόγο (ή έτσι μας αφήνει να νομίζουμε)…
Η εξαιρετική πιτσιρίκα, Μυρτώ Βασιλείου ερμηνεύοντας το Κρυφτό εξομολογείται ότι η πρώτη συναυλία που παρακολούθησε με τους γονείς της ήταν μια του Νίκου Πορτοκάλογλου… Ακολουθεί στο πρόγραμμα το Βουνό ένα τραγούδι αναφορά στην επίσκεψη του Νίκου Πορτοκάλογλου στο Άγιο Όρος αναζητώντας απαντήσεις, γαλήνη και επαναπροσδιορισμό…
Η εντυπωσιακή είσοδος της Χορωδίας του Μουσικού Γυμνασίου Παλλήνης από τις εισόδους του κοινού της αίθουσας συνδυάζεται με την Στροφή, ένα ακόμα από τα τραγούδια με ιδιαίτερο συμβολισμού του Νίκου. Αναφερόμενος στην Σμυρνέϊκη καταγωγή του, ερμηνεύει το Δεν είμαι από εδώ για να συνεχίσει με το πολυαγαπημένο Μετρώ τα κύματα ίσως έχοντας στο μυαλό του πόσα κύματα «μέτρησαν» όσοι πρόσφυγες από τη Σμύρνη κατάφεραν να φτάσουν σε ελληνικό έδαφος.. Το πρώτο μέρος της συναυλίας «κλείνει» με την αναφορά στον χειμώνα του ’89 και τη συνεργασία του με την Χαρούλα Αλεξίου και την Αφροδίτη Μάνου με ένα ακόμα και σήμερα δυστυχώς επίκαιρο τραγούδι.. Η αγάπη ίσως ξέρει..
Το δεύτερο μέρος της παράστασης ξεκινά με τη δυναμική Δίψα αλλά και ένα από τα καλύτερα κατά τη γνώμη μου τραγούδια του, το Παιχνίδια με τον διάβολο, για να συνεχίσει ένα solo από την μαθήτρια του Μουσικού Γυμνασίου Παλλήνης, Ζωή Πετράκη η οποία ερμηνεύει τις πολύ τρυφερές «Φωνές» και να συνεχίσει ο ίδιος με το εμβληματικό Να με προσέχεις. Ένα ορχηστρικό κομμάτι, οι Παρέες από ταινία του Σωτήρη Γκορίτσα επίσης, δίνει μια ανάσα στα τραγούδια για να συνεχίσει με το διανυσιακό Τι λείπει η Μυρτώ Βασίλείου και τα παιδιά της χορωδίας. Χαριτολογώντας για τους τρεις στίχους, ο Νίκος αναφέρει μια ατάκα του Γιάννη Τσαρούχη «Δεν χρειάζεται να βάζεις όριο στο ταλέντο»… 
Ο εκλεκτός καλεσμένος του, Γιώργος Περρής ανεβαίνει στη σκηνή ερμηνεύοντας ένα από τα αγαπημένα του – όπως αναφέρει – τραγούδια, το Δεν μας συγχωρώ για να συνεχίσει με το Όλα αρχίζουν εδώ. Η εναλλαγή της μουσικής στο επόμενο τραγούδι που ο Νίκος έγραψε για την απώλεια του πατέρα του, συγκινεί όλους μας στην αίθουσα.. Κλείσε τα μάτια σου.. σαν προσφυγάκι δίχως πάσο… εναλλασόμενο με το Σαν απόκληρος γυρίζω του Τσιτσάνη… και αμέσως μετά με το Θάλασσά μου σκοτεινή η αίθουσα ξεσηκώνεται όπως ήταν αναμενόμενο.
Στα δώδεκά μου χρόνια, ο αδελφός μου αγόρασε 2 βινύλια. Το ένα ήταν το The Beatles και το άλλο είχε στο εξώφυλλο έναν τύπο με μουσάκι, φουλάρι, γυαλιά και μια κιθάρα.. ποιος λέτε να ήταν ρωτά ο Νίκος το κοινό… Απάντησα δυνατά: ο Σαββόπουλος…
Στο Περιβόλι του τρελού είναι αφιερωμένο όλο το Ταξίδι του Νίκου Πορτοκάλογλου στη μουσική και στις ψυχές μας…
Σιγά σιγά το ταξίδι φτάνει στον προορισμό του και έρχεται η ώρα για Τα καράβια μου καίω μια που… τα παιδιά στην κερκίδα είναι η μόνη ελπίδα καθαρός ουρανός… 
Παράσταση Πορτοκάλογλου όμως χωρίς Πάνω από τα σύννεφα, δεν γίνεται και είναι το τραγούδι για το πρώτο encore με όλη την αίθουσα να είναι όρθια χειροκροτώντας αυτή την ΥΠΕΡΟΧΗ παραγωγή για να μας ευχηθούν όλοι οι συντελεστές καληνύχτα με μια υπόσχεση:
Το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά, δως μου ένα φιλάκι.. κι έλα πιο κοντά.. Εσύ κι εγώ, εγώ κι εσύ, μόνοι πάνω στη γη….
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η ιδέα για τη συναυλία ξεκίνησε από πρόταση του Κέντρου Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, μέσω της Άννας Μυκωνίου και του Θανάση Κολαλά και παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης τον Νοέμβριο του 2022 με τίτλο «Επίσημο ένδυμα».
Συμπαραγωγή:
360o Entertainment/ Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Σε συνεργασία με το Κέντρο Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας
Ευχαριστούμε τον Κωνσταντίνο Μπαλαγούρα και την 360ο Entertainment
